رفتن و رفتن

یکی از تفریحاتِ حال خوب کن واسه من اینه که یه وقتایی که کلاسم عصر تعطبل میشه و آفتاب نیست در حالی که کفش اسپرت پامه و کوله م روی دوشم یهو سرعت راه رفتنم رو میبرم روی آخرین سرعت که اگه یکم سرعت بگیره تبدیل به دو میشه۰ یه مسیر مستقیمه ولی پستی بلندی داره قطعا و همین جذابش میکنه ۰این وقتا هربار حرفای مربی ورزشی که دیگه چهرشو یادم نیست راجع به حالت راه رفتن و نفس گیری توی ذهنم تکرار میشه و طبقش عمل میکنم۰تمام فکرم روی نفس هامه ۰انقد تند میرم که ساق پاهام شروع به درد گرفتن میکنه ولی همینم دوس دارم چون میدونم یعنی کارم درست داره پیش میره۰به مقصد که نزدیک میشم باز حرفاش یادم‌میاد که میگه وقتی ضربان قلبت انقدر بالاس یهو نشین اول سرعتت رو کم کن تا ضربانت کم شه ۰

وقتی نشستم ذهنم میره زیست پیش فصلای آخر که میگفت با ورزش به خاطر تجمع لاکتیک اسید توی ماهیچه ها درد شروع میشه و به همین دلیل باید آب بخوریم که لاکتیک اسید وارد جریان خون بشه و دردی اتفاق نیفته و شروع میکنم به آب خوردن۰